در درون قفس سرد اتاق یک برنده زیر لب اواز داشت
قلب او مانند یک آ ییینه بود اندرین آیینه او صد راز داشت
چشم ها را دوخته بر بنجره گوش ها بر نغمه های ساز داشت
بال هایش بسته و بر سوخته در نگاهش عقده یبرواز داشت
امشب حدیث عشق تو را جار می زنم
صد طرح عشق بر دل بیمار میزنم
بس یادهای کهنه ی دیرین خویش را
در ازدحام خاطرها دار میزنم
در کوجه های غم زده ی شهر آرزو
بس روزها که برسه ی بسیار میزنم
می بافم از غمت به تن خود غبای صبر
وان را رفو ز بار و ز بیرار میزنم
دست قضا ز شاخ سعادت مرا ربود
خود را مثل به یک گل بی خار می زنم
از آتش حسات و غیرت رقیب سوخت
امشب حدیث عشق تو را جار میزنم
در کتار آینه عکس تو را دیدم
در هیاهوی باد صدای تو را شنیدم
در زلال آب به باکی تو بی بردم
و در خنده های کودکم مهربانی تو را احساس کردم
و در قلب خویش تو را یافتم
با تو غم ها فراموش می شوند
با تو زخم ها التیام می یابند
با تو درد ها تسکین می گیرند
وباتو زندگی رنگ دیگر می یابد
دیگر فراموشت نمی کنم
و قلب خود را صندوقچه ای قرار می دهم
وبرای همیشه تو را مانند یک جواهر در آن نگه داری می کنم
سلام
وقتی نور می آید وقتی ظلمت می رود آسمان آبی می شود آبی آبی
آسمان را آبی می خواهم آبی آبی