غرور من که به ملک سخن خدایی کرد
دریغ در طلب آشنایی با تو
وفا و عشق تو را
چون گدا
گدایی کرد
حمید مصدق
تا در آغوشت بمیرم
شعله را پروانه گشتم
از همه هستی بریدن
در جهان افسانه گشتم