حدیث عشق

امشب حدیث عشق تو را جار می زنم

                                                  صد طرح عشق بر دل بیمار میزنم

بس یادهای کهنه ی دیرین خویش را

                                              در ازدحام خاطرها دار میزنم

در کوجه های غم زده ی شهر آرزو

                                             بس روزها که برسه ی بسیار میزنم

می بافم از غمت به تن خود غبای صبر

                                                   وان را رفو ز بار و ز بیرار میزنم

دست قضا ز شاخ سعادت مرا ربود

                                             خود را مثل به یک گل بی خار می زنم

از آتش حسات و غیرت رقیب سوخت

                                                  امشب حدیث عشق تو را جار میزنم